U petak 1.novembra 2013.godine u 19 časova u narodnoj biblioteci Ljubiša R. Đenić biće održano književno veče posvećeno Milošu Crnjanskom. Istom prilikom biće otvorena i izložba koja prati njegov rad. Manifestacija se organizuje povodom 120 godina od rođenja Miloša Crnjanskog.
O Crnjanskom će govoriti Olga Krasić Marjanović bibliotekar savetnik u Biblioteci grada Beograda i Jagoda Jeremić profesor srpskog jezika i zavičajni pesnik. Posetioci biblioteke će moći da vide izložbu knjiga Miloša Crnjanskog koje biblioteka poseduje, kao i postere sa stihovima pesme “Lament nad Beogradom”. Postere je dizajnirao Dragan Nikolić.
Miloš Crnjanski je rođen 26. oktobra 1893. godine u Crnogradu, u Mađarskoj. Porodica se 1896.godine preselila u Temišvar, gde je završio srpsku veroispovednu (osnovnu) školu kod učitelja Dušana Berića. Crnjanski je zatim pohađao temišvarsku gimnaziju, a zatim 1913.godine upisujestudije medicine u Beču koje nikada neće završiti.
Njegova spisateljska karijera je počela 1908.godine kada je u somborskom dečjem listu “Golub” objavljena njegova pesma “Sudba”. Četiri godine kasnije u sarajevskoj “Bosanskoj vili” štampane je njegova pesma “U početku beše sjaj”.
Na početku Prvog svetskog rata Crnjanski je mobilizovan u austrougarsku vojsku. Njegova jedinica je upućena u Galiciju gde je Crnjanski ranjen. Sledeću ratnu godinu provodi u vojnim bolnicama u Beču. Tokom 1916.godine je radio u Direkciji državnih železnica u Segedinu. Sledeće godine je vraćen u vojsku i prekomandovan u Komoran i Ostrogon. U Beču 1918. upisuje Eksportnu akademiju.
Po završetku Prvog svetskog rata Crnjanski putuje u Zagreb a zatim u Beograd gde 1919.godine počinje da studira književnost i uređuje list “Dan”. Crnjaski je 1920.godine upoznao svoju buduću suprugu Vidu Ružić. Oni su se 1921.godine venčali a zatim odlaze na putovanje po Francuskoj i Italiji. Sledeće godine Crnjanski je diplomiraona na Filozofskom fakultetu u Beogradu, kada se zaposlio kao nastvnik u pančevačkoj gimnaziji. Crnjanski je naredne tri godine bio profesor gimnazije u Beogradu i saradnik uglednog lista “Politika”. U to vreme on izdaje “Antologiju kineske lirike”, a radi i kao novinar u listu “Vreme”.
Roman “Seobe” počinje da izlazi u nastavcima u “Srpskom književnom glasniku” 1927.godine. Crnjanski zatim putuje u Berlin gde naredne dve godine radi kao ataše za štampu pri Ambasadi Kraljevine Jugoslavije. Roman “Seobe” je bio odlično primljen i 1930.godine Crnjanski dobija nagradu Srpske akademije nauka. Početkom tridesetih godina Crnjanski putuje sredozemljem i izveštava iz Španije, a zatim pokreće list “Ideje”. Od 1935.godine do 1941.godine Crnjanski radi u diplomatskoj službi u Berlinu i Rimu. Kada su Sile osovine napale Kraljevina Jugoslavju Crnjanski se nalazio u Rimu, odakle je zajedno sa ostalim diplomatskim osobljem odlazi za London preko Madrida i Lisabona.
Crnjanski se po završetku rata nije vratio u Jugoslaviju, ostao je da živi i radi u Engleskoj, U ovom periodu Crnjanski je radio kao knjigovođa obućarske radnje Helstern na Bond stritu i raznosi knjige firme Hačards na londonskom Pikadiliju, dok njegova supruga šije lutke i haljine za robnu kuću Herods. U emigraciji Crnjanski se školuje na Londonskom unverzitetu gde je stekao diplomu za hotelijerstvo. On je i Engleskoj aktivan član međunarodnog PEN-kluba.
Miloš Crnjanski je 1951.godine dobio državljanstvo Velike Britanije. Za vreme boravka u Engleskoj Crnjanski je napisao Drugu knjigu Seoba, kao i Lament nad Beogradom (1956) koji je prvi put objavljen u Johanesburgu 1962.godine.
U Jugoslaviji se u to vreme već objavljuju njegove knjige: Seobe, Dnevnik o Čarnojeviću, dramu Konak (koja će se 1958/59. izvoditi u Narodnom poozorištu u Beogradu), Itaka i komentari, Druga knjiga Seoba. Njegovi prijatelji su uspeli da mu omoguće slobodan povratak u Jugoslaviju 1965.godine. Po povratku u Jugoslaviju su mu objavljena Sabrana dela u 1o tomova u okviru kojih prvi put štampana knjiga Kod Hiperborejaca. Crnjanski u to vreme objavljuje i delove memoara Embahada u kojima će za sebe reći da je bio „mala igračka sudbine“.
Početak osme decenije obeležiće njegovi novi romani Kap španske krvi (1970) i Roman o Londonu (1971), za koji će dobiti i NIN-ovu nagradu i Nagradu za najčitaniju knjigu godine. Poslednje godine života posvećuje Knjizi o Mikelanđelu, kojim se, u stvari, bavio celog svog života. Napunivši 30. oktobra 1977. osamdeset i četiri godine, umire mesec dana kasnije, 30.novembra, pošto je prestao da uzima hranu i lekove. Tek posthumno objaviće se njegove velike knjige Knjiga o Mikelanđelu (1981) i Embahade (1985). Ali u rukopisnoj zaostavštini ima još neobjavljenih stranica najvećeg srpskog pisca – sve one naći će se jednog dana u DELIMA MILOŠA CRNJANSKOG u izdanju zadužbine Miloša Crnjanskog.
