Na današnji dan, 6.juna 1944.godine savezničke snage su se iskrcale na plažama Normandije. Drugi svetski rat je trajao skoro pet godina, a nemačka vojska se povlačila na istoku pred Crvenom Armijom. Savezničke snage su oslobodile južnu Italiju, a Rim je upravo bio oslobođen. Dve godine su se savezničke snage pripremale za iskrcavanje u Francusku, a nemačka vojska se dve godine ukopavala na obalama kako bi stvorila “Atlantski bedem”, koji će odbraniti “Tvrđavu Evropu” od napada.
Vođene su velike rasprave o točnom mestu iskrcavanja na obe strane. Najkraći pravac bi savezničke trupe vodio na Kale, ali su se Nemci tu dobro utvrdili. Normandija, s druge strane nije bila tako temeljno utvrđena, ali je bila znatno dalja od engleskih luka i dosta zapadnije.
Romel koji je od kraja 1943.godine postavljen za komandanta Grupe armija B je verovao da se saveznički napad može odbiti na samoj obali pre no što bude iskrcana glavnina snaga i dok materijalna nadmoć saveznika ne bude došla do izražaja. Kako bi se ovo izvelo bilo je neophodno da se oklopne snage koncentrišu blizu obale kako bi odmah mogle da dejstvuju. Hitler je odlučio da se oklopne rezerve podele od sedam oklopnih divizija u Francuskoj, Romel je dobio direktnu kontrolu nad tri, dok su preostale četiri bile pod Hitlerovom komandom. Sama grupa armija B je bila sastavljena od 15.armije, koja je branila obalu Lamanša, dok je 7.armija branila atlantsku obalu. 7.armija je u svom sastavu imala četiri korpusa sa 14 divizija, a na području Normandije je bilo raspoređeno pet pešadijskih divizija. Romel je u blizini rasporedio i 21.oklopnu diviziju dok su ostale oklopne jedinice bile nešto dalje raspoređene.
Saveznički plan iskrcavanja je predviđao vazdušni desant tri divizije (6. britanska, 82. i 101. američka) koje bi se spustile u unutrašnjosti poluostrva kako bi nemačkim jedinicama na obali odsekli odstupnicu i sprečili dolazak pojačanja dok će pomorski desant biti izveden na pet plaža koje su dobile imena Utah, Omaha, Sword, Gold i Juno.
Na plažu Omaha je trebalo da se iskrca 29. diviziji američke vojske. Ova plaža je dugačka oko 3 kilometra, a iza nje se nalaze visoke stene. Plažu Utah je trebala da zauzme 4. divizija američke vojske. Na plažu Juno je planirano iskcavanje 3.kandaske divizije, dok su plažu Sword trebali da zauzmu pripadnici 3.britanske divizije, a plažu Gold 50. britanska divizija u saradnji sa 8.oklopnom brigadom.
Iako je prvobitno iskrcavanje planirano za 5.jun, zbog lošeg vremena operacija je odložena za 24 sata, kada je glavnokomandujućih savezničkih snaga, general Ajzanhauer naredio napad.
Prvi su u napad krenuli padobranci, koji su se u noći između 5. i 6. juna spustili u Francusku. Britanska 6. vazdušnodesantna divizija je uspešno osvojila most Peagasus i ostale mostove na levom boku. S druge strane, 82. i 101. američka divizija nisu bili te sreće. Loše vreme i navigacija je američke padobrance raštkala širom Normandije. Deo 82. divizija je u zoru 6. juna osvojio gradić Sainte-Mere-Eglise. Ovo je bio prvi oslobođeni grad u invaziji na Normandiju.
Zbog lošeg vremena Nemci nisu očekivali napad pa je u tom trenutku i sam Rommel otputovao u Nemačku. U početku su Nemci pomislili da se radi o diverziji i da će pravo iskrcavanje biti kod Kalea. Britanske jedinice na plažama Sword i Gold su se brzo probile na kopno, ali su naleteli na 21.oklopnu diviziju tako da nisu uspeli da se probiju do Kana prvog dana.
Na plaži Juno, Kanađani su uz velike gubitke (prve linije su imale oko 50% gubitka) ušli dublje na kopno i jedini ostvarili svoj primarni cilj prvog dana, dolazak do puta koji vodi u Kan.
Najslabiji je otpor pružan Amerikancima na plaži Utah te su oni uz minimalne gubitke ušli na kopno. Najjači otpor Nemci su pružili na plaži Omaha gde se američka 1. pešadijska divizija sukobila sa 352. nemačkom divizijom (jedna od najboljih njemačkih divizija). Amerikanci su obalsku odbranu slomili posle teških borbi u kojima su prve jedinice imale teške gubitke.
Kako nemačka komanda nije uspela prvog dana da saveznike baci u more, odnos snaga je počeo da se menja. Saveznici su u prvih pet dana na plaže iskrcali oko 326 000 vojnika, i ogromna količina ratnog materijala i opreme. No ipak primarni cilj iskrcavanja nije izvršen jer Kan je i dalje bio u nemačkim rukama. Ovaj grad je branila 12. SS Panzer divizija “Hitlerjung”.
U naredna dva meseca u Normandiji se vodio rat iznurivanja. Saveznici su pritiskali na dva pravca, Amerikanci su napadala ka Šerburu, dok su Britanci nadirali ka Kanu. Kako su nemačke rezerve bile raštrkane, one su u borbu ubacivane pojedinačno, što je drastično umanjilo njihovu borbenu moć. A istovremeno, ne treba zaboraviti i činjenicu da su saveznici svojim trupama dali snažnu vazdušnu podršku.
Nakon nekoliko neuspešnih napada Kan je napokon oslobođen 7.jula. Britanske trupe su 20.jula uspele da se probiju iz Normandije ka centralnoj Francuskoj. Istog dana feldmaršal Romel je ranjen, a Stafemberg je bombom ranio Hitlera.
Na jugu su se 28.jula iskrcale trupe generala Patona što je Nemce stavilo u težak položaj. Hitler je zatim naredio opšte povlačenje iz Francuske.
Ukupni gubici u invaziji su bili visoki: savezničke snage su imale više od 200.000 vojnika izbačenih iz stroja, a izgubljen je i veliki broj tenkova i aviona; nemačke snage su izgubile više od 400.000 vojnika, kao i ogromna količina ratne tehnike, preko 2.000 tenkova i isti broj aviona. U operaciji je stradao i veliki broj civila, više od 39.000.
Posle proboja, saveznici su relativno brzo oslobodili Pariz (19.avgust) i Brisel (3.septembra), a zatim je izvršen vazdušni desant na Holandiju čime je manje više nemačka vojska napustila zapadnu Evropu.
