Dimitrije Tucović, vođa Srpske socijal-demokratske partije, rođen u Gostilju 1881.godine, poginuo je 20.novembra 1914.godine u borbama na Vračem brdu kod Lazarevca na početku Kolubarske bitke. Poginuo je komandujući vodom u Prvom pešadijskom puku Moravske divizije prvog poziva.
Biografija Dimitrija Tucovića je prepuna borbe, kao zakleti pacifista borio se svim snagama protiv rata, ali je učestvovao u Balkanskim ratovima, i u I svetskom ratu. Pokrenuo je i uređivao listove Borba i Radničke novine i osnovao Srpsku socijal-demokratsku partiju.
Njegova ideja o socijalnoj jednakosti je bila neobična početkom XX veka, kada je glavna tema u Srbiji rešavanje nacionalnog pitanja. I tu se Tucović sukobio kako sa režimom Aleksandra I Obrenovića tako i sa režimom Petra I Karađorđevića. Trebalo je puno hrabrosti da se ustane protiv teritorijalnog širenja države. Tucović je poznat po izjavama da je stvaranje nacionalnih država na Balkanu samo kvasac za nove sukobe. On se u to vreme zalagao za formiranje nadnacionalne Balkanske federacije. Ne treba zaboraviti da je Dimitrije Tucović bio jedan od retkih koji je kako to kaže istoričarka Dubravka Stojanović “osporavao oslobodilački karakter ratovima koji su pokretani s parolom slobode na barjaku i tvrditi da na etnički mešanom prostoru „oslobođenje jednog naroda u granicama nacionalne države znači utamničenje drugog“, do danas je ostalo izvan dometa nacionalnih stratega. Insistirati na tome da povlačenje novih granica vodi u ekonomsko osiromašenje, jer udrobljava tržište i usporava ekonomske tokove, još uvek je neotkrivena misao u regiji, koja ne prestaje da se usitnjava i da u potpunosti poništava svoje privredne kapacitete. Upozoravati da nacionalna zaslepljenost sprečava da se uoče mešetarenja, korupcija i stalno truljenje, govorilo je o dubinskom razumevanju problema srpskog društva. (Ceo tekst gospođe Stojanović možete pročitati na portalu Peščanik).
Dimitrije Tucović je 1903.godine organizovao radničke demonstracije, pa je morao da emigrira. U zemlju se vratio nakon Majskog prevrata. Te godine je osnovana Srpska socijal-demokratska partija. Pravni fakultet je završio 1906.godine, a zatim se posvetio sindikalnoj borbi. Kao narodni poslanik Dimitrije Tucović se protivio ratnim kreditima, a nakon balkanskih ratova je objavio knjigu “Srbija i Albanija” u kojoj je osudio srpski imperijalizam.
Pred sam početak I svetskog rata Tucović je sa Dragišom Lapčevićem pozvao na veliki radnički zbor.
U proglasu se kaže:
“Radnici, pre nego što smo dobili računa o utrošku ljudskih i materijalnih žrtava krvave 1912. i 1913, od Vas se mogu svakoga časa potražiti nove žrtve. Nova ratna opasnost dovodi u najvećoj meri u pitanje ne samo mir na Balkanu već i mir u Jevropi… Srbiji, Balkanu, svetskoj kulturi i jevropskom proletarijatu potreban je mir, a više nego ikome potreban je radničkoj klasi i narodu Srbije…”.
Posmrtni ostaci Dimirija Tucovića sahranjeni su na lazarevačkom vojnom groblju, odakle su 1949. godine preneseni na Trg Slavija u Beogradu, koji je dugo nosio njegovo ime.
Dimitrije Tucović je čovek koji neoporavdano skrajnut u srpskoj istoriografiji XX veka jer se nije uklapao u stereotipe. Pacifista koji ide u rat. Oficir koji govori o zločinima sopstvene vojske. Borac za jednakost u vremenu opšte nejednakosti. Nepotkupljivi idealista čiji ideali ni danas stotinu godina kasnije nisu dostignuti.
Ove godine mesto pogibije Dimitrija Tucovića su posetile delegacije grada Užica, opština Čajetina, Kosjerić, Lajkovac i Lazarevac i udruženja Užičana u Beggradu a na spomenu koji podseća na Kolubarsku bitku su položeni venci.
U ime Gostiljaca venac je položio Miroslav Tucović, član opštinskog veća Opštine Čajetina.