Po svemu sudeći gradske vlasti u Beogradu su doneli odluku da se zemni ostaci Dimitrija Tucovića sa Slavije premeste u Aleju velikana na Novom groblju.
Kako pišu Novosti pripreme prenosa posmrtnih ostataka su u toku, i trenutno se privodi kraju projekat i pozicioniranje grobnice u Aleji. Prema navodima u Novostima, bista Dimitrija Tucovića će biti prebačena na plato kod Narodne banke. Ovo je svakao zanimljiv paradoks da se bista jednog od najvećih boraca protiv kapitalističke ekspolatacije radnika, i kritičara unutrašnje korupcionaške elite bude postavljena u parku pored zgrade Narodne banke Srbije.
Posmrtni ostaci Dimitrija Tucovića su do sada više puta prenošeni. Prvo je bio sahranjen u blizini lajkovačkog sela Ćelije, da bi zatim zemni ostaci bili preneti na groblje u Šušnjar. Dve godine kasnije, posmrtni ostaci Dimitrija Tucovića su preneti na vojničko groblje u Lazarevcu a 1939. u nedovršenoj kripti Hrama Svetog Dimitrija. Po završetku Drugog svetskog rata telo je preneto na Trg Slavija koji je preimenovan u Trg Dimitrija Tucovića.
Na vest da će zemni ostaci Dimitrija Tucovića biti izmešteni sa Slavije su reagovali i Čajetinci. Opštinsko veće Čajetine je donelo je zaključak da se pokrene inicijativa za preuzimanje posmrtnih ostataka i biste Dimitrija Tucovića koji se nalaze u Beogradu na Slaviji. Ideja je da se u dvorištu rodne kuće Dimitrija Tucovića u Gostilju postavi bista i polože posmrtni ostaci. S tim u vezi opština Čajetina formiraće Odbor i zahtevom se obratiti gradu Beogradu za realizaciju ove ideje.
Nešto više o pretpostavkama o razlozi za prenos zemnih ostataka Dimitrija Tucovića možete pročitati ovde. Činjenica je da se iz javnog prostora ubrzano uklanjaju sva podsećanja na socijalizam, radnički pokret i Jugoslaviju. Da li je to način da se uklone svi dokazi o nekoj boljoj prošlosti kada je radnik mogao da živi dostojanstveno od svog rada ili da se skrene pažnja sa teškog položaja radnika danas ostaje da se vidi.
Možda bi u ovom slučaju najbolje bilo da se zemlji ostaci Dimitrija Tucovića prenesu u njegovo rodno Gostilje. Ovde bi se mogla pripremiti i muzejska postavka koja bi omogućila da sećanje na Dimitrija Tucovića nastavi da živi i da se nove generacije upoznaju sa njegovim delom.
I na kraju treba reći da je Dimitrije Tucović čovek koji je poslednjih godina neopravdano skrajnut u srpskoj istoriografiji jer se ne uklapa u stereotipe. Pacifista koji ide u rat. Oficir koji govori o zločinima sopstvene vojske. Borac za jednakost u vremenu opšte nejednakosti. Nepotkupljivi idealista čiji ideali ni danas, stotinu godina kasnije, nisu dostignuti.